वसंत

झाडाची फांदी
फांदी वर पान
पानात भरलय
हिरवे रान

हिरव्या रानाचा
हिरवा चुडा
मातीत मिसळलाय
फुलांचा सडा

फुलाची पाकळी
पाकळीचे रंग
फुलांच्या प्रेमात
वाराही दांग

रानातले तळे
तळ्यातली कमळे
चिखलात उभे
ध्यानस्थ बगळे

आकाशात मेघ त्याची
शाल निळी निळी
पहाटेच्या किरणांना
कड सोनसळी

रानातल्या वाटेवर
वाजते पाउल
कोवळ्या पालवीच्या आड
देतो वसंत चाहुल.

खरं आणि खोटं

कित्येकदा खोटे बोललो
तुला बरं वाटावे म्हणुन
आता तूही खोटे बोलतेस
मला खरं वाटावे म्हणुन

पाहुनी तुला

पाहुनी तुला पापणीची
ओलावली कडा जराशी
डोळ्यात स्वप्न माझ्या
आतुर होती जराशी

धुंद कोवळ्या मिठीचा
स्पर्श हळुवार झाला
वेणीत मोगऱ्याच्या
रंगून गेली जराशी

घेता जवळी मला तू
शब्द हरवून गेले
निसटून बंध सारे
बंदीनी तुझी जराशी

ओढून आकाश सारे
बरसले तुझ्यावरी मी
ओंजळ चांदण्यांनी
उजळून गेली जराशी