तुझ्या विना ही रात्र माझी सरते काळी काळी
तुझ्या विना मी लावून आलो संसाराची होळी ||
तुझ्या विना हा अल्लड वारा रुंजी घालत नाही
तुझ्या विना या पाउसधारा रुसून गेल्या काही ||
तुझ्या विना हा कुंद मोगरा गंध सांगत नाही
तुझ्या विना या मैफलीचा रंग रंगत नाही ||
तुझ्या विना बघ उडून गेले रांगोळीचे रंग
तुझ्या विना मी करत बसतो आठवणींशी संग ||
तुझ्या विना मी शोधात आहे जगण्याची आशा
तुझ्या विना मज अवगत नाही प्रेमाची भाषा ||
तुझ्या विना हे सुटतच नाही विरहाचे कोडे
तुझ्या विना हे मन म्हणते ‘श्वास उरले थोडे’ ||
-कवी “किंचित महाशब्दे”
आवडली कविता. तिसरे आणि शेवटचे कडवे तर खूपच छान.
धन्यवाद पद्मश्री
सुंदर कविता.. खास करुन शेवट खास!
धन्यवाद देव.
तुझ्या विना हे सुटतच नाही विरहाचे कोडे
तुझ्या विना हे मन म्हणते ‘श्वास उरले थोडे’ ||
खरच छान.
धन्यवाद सुजित,
कवितेचा प्रचंड व्यासंग आणि आवड असलेल्या तुझ्यासारख्याने छान म्हणणं खरंच छान. 🙂
sahi ,,,,,, bhava ,,,hridaya pasun tet hridaya paryant
प्रतिक्रियेबद्दल धन्यवाद विद्याधर साहेब. अशीच भेट देत रहा.
gajanan rathod mala hi kavita khup avadli
धन्यवाद साहेब